"Op een keer stond burgemeester Simons, die toen in de pastorie op de markt woonde, met een dikke bontjas aan in een stormachtige Novemberavond in een der kerkhoeken om te spionneren of er weer ongerechtigheden in ons anders zoo rustige stadje gebeurden. De wakkere nachtwacht Kraaienbrink kwam tegen 11 uur op sijn ronde over de markt en meende in een der kerkhoeken een verdachte beweging te zien. Hij, niet bang, er op af en ja, daar zag hij in de duisternis een dief of inbreker of misschien wel een moordenaar, die zich daar verborgen had. Meteen sprong hij er op af als een tijger op zijn prooi en greep den verdachte bij de keel; dat zal wel wat hardhandig zijn gegaan, want de vermeende booswicht gaf een rochelend geluid te hooren en maakte zich bekend. Kraaienbrink schrok geweldig toen hij hoorde, wien hij daar bij de keel had gegrepen en wist van ontzetting geen woord te uiten. Later dacht hij er over na en maakte zich zelf wijs, dat hij toch zijn plicht had gedaan; maar heelemaal gerust was hij toch niet, wat zouden misschien wel de gevolgen zijn. Den volgende morgen werd hij op het stadhuis ontboden. Met loome schreden beklom hij de oude steenen trap, die toen nog recht voor het gemeentehuis lag en verwachtte een schrobbeering, die lang niet malsch zou zijn, want hij voelde wel dat hij zich een beetje vergaloppeerd had. Hoe geheel anders kwam het echter uit. Burgemeester Simons ontving hem met een lachend gezicht en prees hem voor zijn heldhaftige plichtsbetrachting. Hij had nu aan den lijve gevoeld, dat een bandiet, dien Kraaienbrink te pakken kreeg, wel wilde schreeuwen en geen kans tot ontvluchten kreeg. Hij stopte hem 2 rijksdaalders in de hand en moedigde hem aan op deze wijze verder zijn plicht te doen. Onze nachtwacht daalde opgewekter de trap af, dan toen hij haar een kwartier geleden besteeg".